De wereld van het onroerende erfgoed is lange tijd een wereld van verregaande specialisering geweest. Maar sinds de jaren tachtig is er meer aandacht voor een integrale aanpak, waarbij erfgoed één van de factoren is in gebiedsontwikkeling en bij kan dragen aan een duurzame leefomgeving. Meer recent is er een toegenomen belangstelling voor het narratief, het verhaal van een plek. Erfgoed als deel van een maatschappelijk proces met aandacht voor burgerparticipatie en co-creatie. Deze nieuwe benadering vraagt om nieuwe werkwijzen en tools, andere competenties en misschien ook wel – naast de traditionele monumentenzorgers – andere professionals.

In gebiedsontwikkeling spelen zowel fysieke en economische als maatschappelijke motieven een rol. Erfgoedzorg in de ruimtelijke ontwikkeling is van oudsher gericht op beheer en behoud van fysieke objecten; voor de cultuurhistorische en bouwkundige waardering zijn verschillende instrumentaria ontwikkeld. Dat erfgoed van economische waarde in gebiedsontwikkeling kan zijn, is afgelopen decennia in diverse projecten inmiddels ook aangetoond. Recent is ook de aandacht voor de maatschappelijke betekenis van erfgoed in gebiedsontwikkeling. Dit onderzoek richt zich op de vraag hoe de deze verschillende waarden gewogen kunnen worden.