STEADY

STEADY; Sustained Technology for Evaluation of lumbar Atrophy and DYsfunction Aspecifieke lage rugpijn (aLRP) is als aandoening lastig te begrijpen en te behandelen. De zorgconsumptie en het arbeidsverzuim ten gevolge van deze aandoening is hoog. De fysiotherapeut staat voor de maatschappelijke uitdaging de meest effectieve en efficiënte behandeling voor patiënten met aLRP toe te passen, waarbij het vaststellen van subgroepen van patiënten één van de internationale speerpunten van onderzoek is.
Op dit moment wordt het gebruik van technologie voor de diagnostiek van aLRP niet algemeen in de fysiotherapie gebruikt. Dit project heeft als hoofddoelstelling innovatieve technologie te gebruiken en te optimaliseren om de diagnostiek van aLRP door de fysiotherapeut te verbeteren. Diagnostische technologie voor het meten van functie (kracht, coördinatie, bewegingspatronen) en morfologie (spierkwaliteit) van de wervelkolom musculatuur wordt gevalideerd voor het classificeren van subgroepen van aLRP-patiënten. Het innovatieve element van STEADY is het inzetten van technologie in de dagelijkse fysiotherapiepraktijk ten behoeve van objectieve classificatie. STEADY bevindt zich op het snijvlak van techniek en gezondheid. STEADY bestaat uit een samenwerkingsverband tussen het publieke fysiotherapeutische domein, twee hogescholen, een buitenlandse universiteit, een universitair medisch centrum, een technische universiteit, diverse perifere kennisinstellingen en het MKB.

Eindrapportage

Aspecifieke lage rugpijn (aLRP) is als aandoening lastig te begrijpen en te behandelen. De fysiotherapeut staat voor de maatschappelijke uitdaging de meest effectieve en efficiënte behandeling voor patiënten met aLRP toe te passen.

Op dit moment wordt het gebruik van technologie voor de diagnostiek van aLRP niet algemeen in de fysiotherapie gebruikt. STEADY had als hoofddoelstelling om innovatieve technologie te onderzoeken om de diagnostiek van aLRP door de fysiotherapeut te verbeteren. In STEADY zijn 3 studies uitgevoerd.
In studie 1 is de meerwaarde van het meten van spieraanspanning met behulp van elektromyografie (EMG) op de diagnostiek van lage rugpijn onderzocht. Uit de studie waarin we bij 15 gezonde en 15 patiënten, naaldelektroden vergeleken met huidelektroden, blijkt dat er overeenstemming zit in de signalen, echter dat op de huid ook veel activiteit van omliggende spieren wordt opgevangen, waardoor EMG huidelektroden voor het meten van lage rugspieren vooralsnog niet wordt aanbevolen om te gebruiken door fysiotherapeuten.
De belangrijkste resultaten uit studie 2, uitgevoerd bij 172 patiënten, zijn dat de lage rug spiereigenschappen (gemeten spierdikte met behulp van echografie) anders zijn bij verschillende subgroepen van patiënten met aLRP. Dit betekent dat echografie een meerwaarde kan hebben in het indelen van patiënten in waardevolle subgroepen. In studie drie is een pilot interventie uitgevoerd waarin enkele patiënten een innovatieve interventie kreeg om specifiek de lage rugspieren te trainen in combinatie met reguliere manuele therapie. Deze interventie groep is vergeleken met patiënten die alleen reguliere manuele therapie hebben gekregen. Het bleek uit deze pilot dat patiënten met de innovatieve training na de behandeling niet beter of sneller herstelden op beweeglijkheid en spierdikte van de onderrug vergeleken met de groep die alleen manuele therapie kreeg.

Na STEADY kunnen we concluderen dat met name echografie ingezet kan worden om relevante subgroepen voor aLRP te diagnosticeren. EMG huidelektroden kunnen hiervoor nog niet gebruikt worden en fysiotherapeuten kunnen vooralsnog het beste de reguliere behandeling voor aLRP geven, zoals aangegeven in de richtlijn Lage rugpijn van het Koninklijk Nederlands Genootschap Fysiotherapie.